Þuan: 2. KISIM 17. Söz

Sahabelerden Zeyd B. Erkam r.a. ÅŸöyle anlatıyor: “Hazret-i Ebu Bekir r.a. ile beraberdik. Bir ara su istedi. Kendisine ballı su getirdiler. Suyu aÄŸzına yaklaÅŸtırınca aÄŸlamaya baÅŸladı ve yanındaki herkesi aÄŸlattı. Herkes aÄŸlamayı kesti, o da kesti. Sonra suyu tekrar aÄŸzına yaklaÅŸtırdı ve yine aÄŸlamaya baÅŸladı. O kadar ki, yanındakiler neden aÄŸladığını öÄŸrenemeyeceklerini zannettiler. Derken, sonunda gözlerindeki yaşı sildi. Yanındakiler dediler ki:

Ey Allah Resulü’nün halifesi, seni aÄŸlatan nedir? Hz. Ebu Bekir r.a ÅŸöyle dedi:

Resulullah s.a.v ile birlikte idim. Yalnızdı ve yanından bir ÅŸeyler kovup uzaklaÅŸtırmaya çalışıyordu. Kendisine; “Ey Allah’ın Resulü! Kovup uzaklaÅŸtırmaya çalıştığın ÅŸey nedir?” diye sordum. Buyurdular ki:

“Åžu dünya temsili olarak gözümün önüne dikildi. Ben de ona, yanımdan uzaklaÅŸ, defol, dedim. O da bana döndü: Sen beni başından savdın, ama senden sonra gelenler benden yakalarını kurtaramayacaklar, dedi.”