« Önceki Söz
Þuan: 1. KISIM 129. Söz
»Sonraki Söz
Bir kimsenin Büyük Sahra’da uykuya daldığını ve uyandığında ise ihtiyacı olan her ÅŸeyi yanında hazır bulduÄŸunu farz ediniz. Bu adam kendisine bu lütufların kimden geldiÄŸini hiç düÅŸünmeyerek, yenilecek ÅŸeyleri yemeye, içilecek ÅŸeyleri ise içmeye baÅŸlasa ne büyük divanelik etmiÅŸ olur deÄŸil mi?
Dünyaya gelen bir insan da sahrada yatan bu adama benzer. Dünyaya geldiÄŸinde güneÅŸten, aydan tut ta meyve ve sebzelere kadar her ÅŸeyi emrine hazır bulmuÅŸtur.
Bir ömür boyu bu nimetlerden istifade ettiÄŸi halde onları ihsan eden zatı hiç düÅŸünmeyen bir insan, ne derece gaflet ve nankörlük içindedir, kıyas ediniz.