Þuan: 7. KISIM 174. Söz
Åžeyh Sadi Åžirazî anlatıyor:
Bir adamın çocuÄŸu diÅŸ çıkarmaya baÅŸladı. Bunun üzerine adamı bir düÅŸüncedir aldı, hanımına ÅŸöyle dedi:
Bu çocuÄŸun yiyeceÄŸini içeceÄŸini nereden bulurum? Ä°hmal etmem de erkekliÄŸe yakışmaz.
Bu düÅŸüncesiz adam böyle söylenirken hanımı ÅŸu cevabı verdi:
Åžeytanın vesvesesine kapılıp da çocuÄŸun rızık endiÅŸesine düÅŸme. DiÅŸi veren Allah aşı da verir.
Geceyi gündüzü yaratan Mevla, yarattıklarının rızkını da verir, asla aç koymaz. Ana rahminde çocuÄŸa ÅŸekil veren Yüce Allah, onun rızkını ve ömrünü de takdir etmiÅŸtir.
Bir efendi kölesini bakar gözetir de Yüce Yaratıcı yarattığı kulunu görüp gözetmez mi? Sen kölenin efendisine duyduÄŸu güven kadar Cenab-ı Hakk’a güven duymuyor musun?