« Önceki Söz
Þuan: 7. KISIM 153. Söz
»Sonraki Söz
YaÅŸadığı müddetçe zamanın gidiÅŸinden hiç inlememiÅŸ, feleÄŸin bana ters dönüÅŸünden ıstırap duymamıştım. Ancak bir vakit yalınayak kalmıştım, ayakkabı almaya da imkânım yoktu. Gönlüm daralmış vaziyette Kûfe Camii’ne girdim. Orada ayaksız birini görünce, Cenab-ı Hakk’ın üzerimdeki nimetine ÅŸükürler eyledim, yalınayak halime tahammül ettim.