Þuan: 7. KISIM 120. Söz

Gerçek âlimleri arayıp bulmamız gerekiyor. Ä°ÅŸte onları fark ettiren bazı alametler:

1-Gerçek âlimler ilimleriyle amel ederler. Sünnet-i seniyyeye titizlikle riayet eder. Ä°stikamet üzere olurlar.

2-Ä°nsanlar onları gördüklerinde Allah’ı hatırlar. Ciddi, mahzun ve ağırbaÅŸlıdırlar. Halleri ile meclislerinde bulunanları ÅŸüpheden yakîne, riyadan ihlâsa, dünyaya raÄŸbetten zühde, benlikten alçakgönüllülüÄŸe, düÅŸmanlıktan dostluÄŸa sevk ederler.

3-Sükût etmeyi konuÅŸmaktan daha çok sever, cedelden kaçınır, insanlara taati ve kalpleriyle meÅŸgul olmayı tavsiye ederler.

4-Fetva hususunda tedbirlidirler. Acele etmez, ağır ve çekingen davranırlar. Dinin ana kaynaklarından dayanak bulmuÅŸlarsa cevap verir, aksi halde “bilmiyorum” derler. EÄŸer kendi ictihat veya reyi sorulursa, daha iyi bilenlere havale ederler.

5-Sahip oldukları ilmi emanet bilir, ona en küçük bir leke bulaÅŸtırmadan, gölge düÅŸürmeden kendisinden sonra gelenlere aktarmanın endiÅŸesini taşırlar.

6-Ä°lmiyle dünyalık peÅŸinde koÅŸmaz, dünya hayatını iktisat üzere yaÅŸarlar.

7-Kendi sahaları dışında kalan makbul ilimleri küçümseyip yermezler.

8-Ä°nsanları Rabbinin yoluna, salih ameller iÅŸleyerek, hikmetle, güzel öÄŸütlerle çağırırlar.

9-Bir ortamda dinin yanlış ve çirkin saydığı bir ÅŸey varsa oraya girmez, oradaki faaliyete katılmazlar.