Þuan: 4. KISIM 59. Söz

Bayezid-i Bistami çocukken bir gün cami avlusunda oynuyordu. Oradan geçmekte olan Åžakîk-i Belhî kendisini görüp; 

Bu çocuk büyüyünce zamanının en büyük velisi olacak, buyurdu. 

Yine bir gün hâdis âlimlerinden bir zat onu görünce çok hoÅŸuna gitti. Zekâ ve anlayışını ölçmek için sordu: 

Güzel çocuk, namaz kılmasını güzelce biliyor musun? 

Bayezid-i Bistami de ona; 

Evet Allah (c.c) dilerse becerebiliyorum, cevabını verince; 

Nasıl? diye sordu. 

Bayezid-i Bistami de; 

Buyur ya Rabbi! Emrini yerine getirmek üzere tekbir alıyor, Kur'ân-ı Kerimi tane tane okuyor, tazim ile rükûya varıyor, tevazu ile secde ediyor, vedalaÅŸarak selâm veriyorum, deyince, o zat hayran kalarak;

Ey sevgili ve zeki çocuk! Sende bu fazilet ve derin anlayış varken, insanların gelip başını okÅŸamalarına niçin izin veriyorsun?" diye sordu. 

Bayezid-i Bistami de; 

Onlar beni deÄŸil, Allahü Teâlânın beni süslediÄŸi o güzelliÄŸi mesh ediyorlar. Bana ait olmayan bir ÅŸeye dokunmalarına nasıl engel olabilirim? cevâbını verdi.