Þuan: 4. KISIM 122. Söz
Âlimin sözü doÄŸru, yediÄŸi helâl ve dünya malına karşı sevgisi yok ise, zühdü, dünyaya düÅŸkün olmaması çok olur. Ne yazık ki, bugün bu üç hasletten birini bile onların birinde göremiyoruz. Bu durumlarıyla onlara nasıl güvenelim ve nasıl yüz verelim. Bu vasıfları kendinde bulundurmayanlar, ilim sahibi olduklarını, nasıl söylerler. Onlar dünyaya sarılır, dünyayı birbirlerinden kıskanırlar. Dünyalık için birbirlerine haset ederler. Devlet adamlarının yanında birbirlerini çekiÅŸtirir ve gıybet ederler. Maksatları, ellerine geçen dünyalığı, baÅŸkalarına kaptırmamak ve fani ÅŸeyleri ellerinden kaçırmamaktır. Yazıklar olsun ey âlimler! Siz peygamberlerin vârisleriydiniz. Ä°lmi alırken birçok vazife yüklenmiÅŸ oldunuz. Åžimdi o vazifeleri yapmıyorsunuz. Ä°lminizi ÅŸeref vesilesi yapıp onunla dünyalık kazanmaya bakıyorsunuz. Âhirette, Cehennem'e ilk atılan zümre olmaktan nasıl korkmuyorsunuz, anlamıyorum!